cudu nie było...

♥♥♥ MISZKA♥♥♥

[*] 27.01.2020

 

Tak bardzo liczyłam na cud, każdej nocy marzyłam, że rano obudzi mnie radosny i zdrowy Miszka, jak dawniej wołający jeść. Niestety, z każdym dniem było coraz gorzej... Miszka słabł, choć do końca walczył bardzo dzielnie. 27. 01. 2020 z pomocą weterynarza, zasnął w domku, otoczony do końca miłością...

Cudu nie było...

A może jednak był? Może cudem było tych 12 lat wspólnie spędzonych? I to, że ukoił mój ból, gdy odeszła Zunia, że był przy mnie, gdy umarły Kubuś i Maciuś, i wtedy gdy nagle odeszła Mama... był przy mnie każdego dnia a gdy 6 lat temu dopadła go choroba, starałam się codziennie być jego wsparciem, opiekunem i czuwać nad nim dzień i noc. 6 lat - ja i on- jak jedno, razem w dzień , razem w nocy. Nie było urlopów, wyjazdów w gościnę... Liczył się tylko on... Straszna jest ta pustka...

A może stanie się cud i Misza ześle mi jakieś futerko do kochania? 

Kocham cię mój aniołku, mój piękny księciuniu, moje szczęście! Dziękuję za każdą chwilę spędzoną z tobą! Kocham i tęsknię! Do zobaczenia... kiedyś znów będziemy razem....

niespodziewany powrót

Dzień dobry,
jak zacząć po tylu latach przerwy? Jeśli zdarza się, że ktokolwiek tu jeszcze czasem zajrzy, mówię mu 'przepraszam'.
Wydaje mi się, że w dobie Facebooka, Twittera i Instagrama, blogi straciły na atrakcyjności, i mnie
w pewnym momencie odechciało się dzielić swoimi sprawami oraz śledzić inne blogi. Prawdę mówiąc coraz częściej zaglądamy do internetu tak na szybko, ze smartfona a blog jest wymagający...
Coś jednak we mnie drgnęło, niedawno poruszyło mnie do głębi. Zajrzałam tu, żeby powspominać co się zmieniło od września 2016 roku i zrobiło mi się przykro, że tyle wspomnień i emocji mi umknęło.
Po latach wiele sytuacji zapominamy, a wchodząc tu na nowo mogłam je przeżyć. Bardzo chciałabym
uzupełnić wiele wpisów, wiele radości i smutków, ale nie jestem w stanie napisać o wszystkim co przeżyłam przez te lata nieobecności. Są jednak sytuacje i przeżycia, które zostawiają w nas tak wiele emocji, że trudno o nich nie wspomnieć. Chciałabym tu zostawić ślad po nich, nawet jeśli już nikt na mojego bloga nie zagląda. Chciałabym za x lat móc przeczytać i powspominać jakie emocje mi towarzyszyły ...
Od ostatniego wpisu powstało wiele nowych udziergów: chusty, czapki, szale, poduszki i inne rzeczy.
Mam nadzieję, że znajdę w sobie chęci i kiedyś o nich napiszę...
a teraz kilka słów o tym co niesamowicie zapadło mi w sercu

♥ ♥ ♥ MATYLDA ♥ ♥ ♥

Matusia odeszła 8. 11. 2018 roku  

po śmierci Maćka i Kuby, pozostały mi już tylko dwa kotki - Matylda i jej synek Misza.
Matusia zachorowała na raka sutka, podobnie jak jej mama i jej starsza siostra. Była operowana i wszystko wydawało się być na dobrej drodze. Niestety po roku pojawił się nowy guz. Kolejna operacja w czerwcu 2018, usunięcie drugiej listwy mlecznej  i kilka miesięcy darowanego życia. Była bardzo dzielna! Moja malutka i taka kochana. Bardzo się do siebie zbliżyłyśmy w tej chorobie.
Całe dnie byłyśmy razem, wciąż obok siebie. Niestety nagle koło północy nastąpiło pogorszenie i maleńka, z pomocą pobliskiego weterynarza, odeszła za TM. Ból przeogromny :(
został ze mną już tylko jeden kotek, mój ukochany, moje oczko w głowie, czarny Misza
pod koniec listopada 2019 r. nagle zaczął się dziwnie zachowywać, wyjadał piasek z kuwety, chował się w zakamarki. O Miszy i jego chorobie można znaleźć wpisy na blogu *TU*  oraz *TU* . Od 6 lat choruje na cukrzycę. Od sześciu lat nie rozstajemy się, kotek musi dostawać zastrzyki z insuliny, więc właściwie nie opuszczam domu, by się nim opiekować. Aż tu nagle taki cios, wizyta  na cito u weterynarza i straszne słowa- Miszka ma nowotwór okrężnicy i mocną anemię :((
Liczyłam na pomyłkę.
Liczyłam na cud.
Niestety moje słoneczko, mój promyk szczęścia powoli odchodzi... gaśnie i wkrótce dołączy do reszty moich małych futrzastych aniołków :(((
pęka mi serce z bólu...

melancholia, króliki i Cyber Marian na poprawę humoru

Witam po kolejnej długiej przerwie. Ciekawe, czy w ogóle tu ktoś jeszcze zagląda?

Obiecałam ostatnio, że się poprawię, będę systematyczna itp. bla bla bla... ale cóż poradzę na swoje lenistwo? Wciąż trudno mi się zmobilizować. Pewnie również z tego powodu, że mój komputer na co dzień schowany jest głęboko w szafie, przez pomysłowe koty, które potrafią zasikać wszystko :/ kiedy mam go wyciągać, podłączać to najczęściej kończy się na dobrych chęciach i stwierdzeniu- eh, może jutro...
Po chwilowym zauroczeniu Facebookiem, do którego łatwiej dostać mi się z telefonu, poczułam niechęć do takich miejsc. Czy tylko ja mam wrażenie, że zewsząd rozpełzł się ogrom hejtu i chamstwa? Nie, nie dotknęło mnie to osobiście, jednak czytając komentarze na Fb, zaglądając na różne grupy - włos na głowie się jeży. Ktoś nakarmi kota Whiskasem- bach po głowie, zgnoić go! Ktoś sprzeda swoją robótkę taniej niż inni- bach, zgnoić go! Przykłady można by mnożyć, któż się z tym nie spotkał. Ja osobiście czuję niesmak - może to dobry znak, a może po prostu starzeję się? :)
Pospacerowałam też po blogach... ileż z nich już zlikwidowano, ilu blogerów zrobiło długie przerwy, wszystko się zmienia...
Jednak, żeby nie jęczeć i nie narzekać- jest coś co ostatnio wywołuje uśmiech na mojej twarzy. Cyber Marian! Kto jeszcze nie poznał, koniecznie musi. Inteligentny, kulturalny, pełen humoru rodem z filmów Barei :) Zajrzyjcie koniecznie na Jego kanał KLIK. A dla wszystkich kociarzy TUTAJ jest mega filmik " I kot to mówi", popatrzcie sami- jak się nie uśmiechnąć?
  Na koniec kilka drobiazgów, które wyszły spod moich wciąż nadaktywnych rąk. Tym razem nie dziergałam lecz szyłam :)
Pozdrawiam serdecznie. Do miłego, może tym razem, szybszego spotkania?

popsuty kotek

Wszystko potoczyło się tak szybko... Podczas kolejnej wizyty z powodu alergii, okazało się, że w guzku Matyldy są komórki rakowe. Szybka decyzja i 1 kwietnia Matusia trafiła do kliniki. Traumatyczne przeżycie nie tylko dla niej, dla mnie również. Dziś wszystko zmierza ku dobremu :) rana dobrze się goi i tylko ....
o właśnie o tym dziś będzie :)
trochę z przymrużeniem oka, bo po tak wielkim stresie nie chcę już pisać o nerwach i strachu. Każdy kociarz ma takie przeżycia.
Dziś więc będzie o tym co popsuło mi kota.
Matusia ma bardzo dużą ranę na brzuszku i zgodnie z obecnym trendem dostała piękny czerwony kubraczek :D niestety ona nie podziela tego zachwytu. Również Misza i pies nie pogodziły się z czymś dziwnym, czerwonym, krzywo chodzącym po domu ;) Kiedy przeleżała na jednym boku ponad dobę, bez ruchu, bez podniesienia głowy- wpadłam w panikę i opowiadam o tym na kontroli.
Wetka tylko dziwnie się uśmiechnęła. Zdjęła Matyldzie kubraczek i.... tadddam KOT NAPRAWIONY :))) chodzi, chce skakać, jak nowo narodzony ;) kołnierz na szyi też jej się nie spodobał, ale nie sparaliżował tak jak ubranko ;) zakładamy go na trochę, żeby rozprostowała kości ;)

po przyjeździe z kliniki

 strajk kubraczkowy

 może jakoś to przeżyjemy ;)

 są już chęci do jedzenia i mycia ;)

a z tymi kubraczkami to ciekawe historie...
z opowiadań wetki:
kiedy pierwszy raz w swojej pracy zakładała kotu po operacji ubranko, kot padł na bok i się nie ruszał. Przestraszyła się bardzo- Boszzzz... zepsułam kota :(
innemu zwierzakowi, jakiś czas po operacji zrobił się czarny język. Dzwonią przerażeni właściciele, co jest? Martwica? co poszło nie tak? Jak się okazało... kubraczek miał czarne lamówki i to one farbowały po polizaniu!!!
Dziś już mogę się z tego pośmiać, Matusia właśnie umyła to futerko, które wystaje spod ubranka, umyła kubraczek :) Język ma różowiutki, nie zrobił się czerwony :D ufff, oby nie było już powodów do paniki ;) wejście pod łóżko zastawione deską, nie mam siły co noc go rozkręcać i wyciągać kota.
Oby ten czas zleciał spokojnie. Oby do 15 kwietnia :)

pozdrawiamy serdecznie!

trzeci rok z cukrzycą

Zaczęliśmy właśnie trzeci rok z cukrzycą. Szału nie ma, Misza wciąż z wysokimi cukrami. Nie umiałam i nie umiem mu pomóc :/ Skutecznej pomocy znikąd, choć mamy wsparcie wspaniałej osoby. Kiedy wszystko się zaczęło, weterynarz powiedział, że przed Miszą góra 3 lata życia, a my właśnie weszliśmy w trzeci rok.
Mam to ogromne poczucie bezsilności i wyrzuty sumienia, bo przecież to z mojej winy tej choroby się nabawił. Miłość potrafi zaszkodzić.
 No i żeby nie było za dobrze, bo nie może przecież być, wrrr, nie ma w sprzedaży naszych strzykawek do insuliny. Taki surprise od producenta :((((
Jakiś dół wczesnowiosenny mnie dopadł. Zwierzaki chorują, starzeją się, odchodzą... Nie ma już Kuby, nie ma Maciusia... Miszka ciężko chory, Matusia wciąż walczy z okropną alergią...
Bywają chwile ciężkie,ale kto z nas ich nie ma? czasem tylko chciałabym wyrwać się na dzień, dwa dokądkolwiek, bo ponad dwa lata nie opuściłam domu dalej niż na zakupy i na grób rodziców. Nie mogę sobie pozwolić na wyjazd, bo przecież Misza musi dostać rano i wieczorem zastrzyk, a jeśli nie ja to kto? I tak miłość nas trzyma przy sobie, tak już do końca...

2007 rok Matylda z Miszą ,

nie do wiary ... 

duży kotek...

                                                              duży i gruby ...

 

 

Maciuś odszedł za Tęczowy Most...

Spoglądam na zdjęcia zamieszczone w ostatnim poście przed moim długim zniknięciem...
15 lutego 2015 - to były 10 urodzinki Maćka i Matyldy. Pamiętam jak bardzo cieszyłam się, że Maciusiowi się udało, że dożył 10 urodzin. Może ktoś pamięta w jakim stanie odbierałam Maćka ze szpitala jesienią 2014. Było krytycznie! Powiedziano mi, że mam go odebrać bo umiera :( A jednak Maciuś walczył. To maleńkie serduszko tak bardzo chciało żyć. Transfuzja krwi trochę pomogła, ale to było wszystko co mogliśmy dla niego zrobić. Maciuś po 2-3 miesiącach zapomniał o szpitalnej traumie, stał się na powrót tym dzielnym, radosnym kocurkiem. Dziś wiem, że po Zuni, która była wyjątkowa to właśnie Maciejek był najkochańszym z moich kotów. Wiecznie radosny, jakby uśmiechnięty, z ogromnym sercem dla obcych biednych i głodnych kotów, które przyprowadzał do domu by się najadły z jego miski. Maciuś popatrzył w oczy i musiał z człowiekiem pogadać, wskoczyć na kolana, pomiziać się. To był prawdziwy brat-łata. Niestety pnn nie dało zapomnieć o sobie :( Maciuś słabł, choć do końca był niezwykle radosny i pełen miłości do wszystkich wokół. Pożegnał się z nami 15 sierpnia 2015r. w upalny letni dzień....

♥ bardzo tęsknimy Maciuleńku  ♥

Cisza w zakątku...

Witajcie po długiej, bardzo długiej przerwie!
Nie mogę uwierzyć, że to już rok minął od ostatniego wpisu. Szok, jak ten czas leci!
Jak zwykle o tej porze roku jestem przykuta do łóżka, eh te wieczne przeziębienia, wirusy itp. Tym razem jest bardzo źle, bo zwykły ból gardła po tygodniu zamienił się w zapalenie płuc :(tak więc charczę w prawym płucu, wchodzi już na lewe, gardło boli nadal i weź się człowieku nie załamuj :/
Kilka słów wyjaśnienia, dlaczego aż tyle miesięcy mnie nie było. Lenistwo? Wygoda? Brak chęci, apatia itp. itd. To był rok chorób, odejść i pożegnań. smutków nie zabrakło, a gdy nie ma własnej rodziny, to każde odejście przeraża po wielokroć, odsłania pustkę, która wokół zostaje... Odszedł nasz zaprzyjaźniony pan Z. Starszy pan, który wszystkim pomagał. Był samotny i smutne były jego ostatnie chwile :( U mnie był pomocny we wszystkim- kosił trawę, odśnieżał, przypilnował zwierzaki gdy trzeba było wyjechać, skoczył do sklepu gdy byłam chora albo i leniwa... I nagle gorączka, rak płuc i po człowieku :( ten stres mnie wpędził w kłopoty z tarczycą, odezwały się moje guzy, które chciały mnie zadusić :( dwa tygodnie po panu Z. odszedł Maciek. O tym napiszę wkrótce :(
I tak ten rok jakoś uciekł, właściwie to była wegetacja, byle już nie myśleć, byle do przodu.
Jakoś łatwiej i szybciej było kliknąć w smartfonie i wejść na FB, poczytać, coś napisać i zniknąć niż wyciągać laptopa (musi być schowany przed sikającą Matyldą). Zresztą mam takie wrażenie, że coraz mniej ludzi pisze i zagląda na blogi. Też macie tak uważacie?
Postaram się nadrobić trochę te zaległości i pokazać co zrobiłam przez ten miniony rok. Bo nie próżnowałam, o nie! Powstało "troszkę" robótek i ułożyłam kilka kompozycji z kwiatów, ale o tym wkrótce!

♥ pozdrawiam ♥

granny squares - koc zrobiony, podsumowanie

Długo to trwało, ale w końcu udało się. Mój kocyk, a raczej koc gotowy. Wczoraj wieczorem połączyłam ostatnie elementy, obszyłam półsłupkami, powszywałam i ucięłam końcówki nitek.
Ulżyło mi, bo sama sobie się dziwię dlaczego porwałam się na taką pracochłonną robótkę. Koc jest duży, ma rozmiar 150 x 170 cm, bardzo ciężki. Ostatnie prace mocno dały mi się we znaki- nadgarstki i palce zaczęły boleć już na sam widok koca ;) Jedno jest pewne- w najbliższym czasie nie wezmę szydełka do ręki :D
Na razie kocyk jest mega przyciągaczem kotów. nie wiem czy to jego urok, czy zapach nowości. Gdy tylko siadałam z nim i chciałam szydełkować, natychmiast wtulały się w niego koty, skutecznie wstrzymując pracę- bo przecież nie wyciągnę koca spod śpiącego kotka, albo kotka zakopanego w koc. Takiego kota nie wolno ruszać! Praca może zaczekać:D
 A teraz kilka słów o kosztach.
Koc zrobiłam z jednej z najtańszych włoczek. 1 motek to koszt 7,50 zł w pasmanterii. Zużyłam 13 motków na kwadraty i 3 motki ciemnoszarego na połączenie i obszycie. Całość wyniosła więc 120 zł.
Wcale nie tanio, a przecież nie liczę tu robocizny. Nawet nie umiałabym wycenić włożonej w to pracy.
Rękodzieło jest bardzo drogie. Niestety. Nie można dziwić się, że takie ręcznie robione rzeczy zalegają na półkach.

a to moje dzieło :D
W przygotowaniu (już rozpoczęte) dwie poduszki do kompletu, ale najpierw muszę zatęsknić ponownie za szydełkiem ;)

na zakończenie jeszcze o tym co doskonale wiedzą miłośnicy kotów
możesz kupić pięć drapaków, dziesięć koszyków, piętnaście legowisk, multum innych budek, domków itp. a twój kot i tak wybierze ......... karton!

 

  

  

do miłego!

burza w lutym?

 Chciałam to mam! Sypnęło w końcu śniegiem. Nie, żeby od razu jakieś szaleństwo... Szału nie ma.
Po prostu zrobiło się ładnie, czysto i biało. Śnieg w mojej okolicy ma to szczęście, że dopóki sam nie stopnieje, będzie leżał bielutki i nic go nie przykurzy ;) nie to co w wielkim mieście.
Tak więc mamy pięknie za oknami.  Pies szaleje w śniegu, ale koty wolą wygrzewać się przy kaloryferach. Szczytem ich rozrywki jest leżenie na parapecie i obserwowanie ptaszków dokarmianych na drzewach w ogrodzie.
Za to wczoraj pogoda spłatała nam wszystkim psikusa.
Było kilka minut po g.22
Dokończałam szydełkowy kocyk, z dwoma kotami na kolanach, trzecim na poręczy fotela. Nagle rozległ się taki grzmot, że w sekundę wszystkie koty były schowane pod kanapami. Nie od razu skojarzyłam co się dzieje, myślałam że to w filmie... Po kolejnym grzmocie, wyglądam za okno a tam... burza! Burza w lutym!!! Grzmoty, błyskawice! Dla mnie szok. No, żebym w lutym musiała bać się burzy to już lekka przesada. Po burzy nadeszła silna wichura i sypnęło śniegiem.

a tak wygląda zimowy ogród i zimowy Bobciu

do następnego posta!

kolejny już wkrótce- będzie w końcu o kocyku z granny squares!

14 kolorowych kotków - granny squares cz.1

Nawiązując do mojego poprzedniego postu-
 ostatnie dni minęły mi na niemyśleniu, żeby nie oszaleć.
Czarnowidztwo, złe samopoczucie, mega dół, to wszystko sprawiło, że jedyne na co miałam siły to usiąść z szydełkiem w ręku i dziergać. 
Wtedy nie myślę.

Znalazłam resztki  moich kotków :D ( a jakże u mnie nawet włóczka musi być kocia :D)
Już dawno planowałam zrobić coś z babcinych kwadratów - granny squares. W domu babci i moim rodzinnym były poduszki z kwadratów z różyczkami, pewnie taką też zrobię. Tych rodzinnych nie udało mi się znaleźć, pewnie mama już się ich pozbyła.
W internecie jest takie mnóstwo cudnych rzeczy zrobionych z kwadratów, do wyboru, do koloru.
Ja i mój wisielczy humor nie byliśmy gotowi na bardzo kolorowe kwadraty (czyli każdy rząd inny kolor). Wybrałam 14 kolorów włóczki Kotek- 13 kolorów na kwadraty: biały, ecri, beż, oliwka, szary, granat, niebieski, jasnoniebieski, seledyn, jasny turkus, ciemny turkus, brąz i stalowy. Na połączenie kwadratów dokupiłam Kotka w kolorze ciemnoszarym.

moje kwadraty są jednokolorowe- jeden kwadrat = jeden kolor
kwadratów powstało 15 z każdego koloru, czyli razem zrobiłam 195 kwadratów
robiło się je bardzo szybko i miło, średnio wieczorem powstawało ponad kilkadziesiąt kwadratów, także nawet nie wiem kiedy je zrobiłam :D
czekają teraz na obszycie i połączenie ciemnoszarym kolorem
w międzyczasie zaczęłam robić poduszeczki w tych kolorach- jedną całą z dużego kwadratu i jedną wzorem falistym
więcej o postępach w pracy w następnym wpisie :)
oto babcine kwadraciki w mojej wersji

 i jeszcze Miszka, który przypomniał sobie po latach o drapaku

 

I Matylda ostatnio rozgoszczona na komodzie

dziękuję każdemu kto tu zagląda

dziękuję za wsparcie po ostatnim poście! dziękuję kochane ♥

 do następnego wpisu!

Amisza